درخت آکاسیا از درختان با ارزش مناطق نیمه گرمسیری است که زمستان را تا حدود 9 درجه سانتیگراد میتواند تحمل کند. در شمال و به خصوص در مناطق ایران در حاشیه خلیج فارس این درختان به فراوانی در کنار جادهها و دشتها دیده میشوند. از درختان مقاوم در برابر خشکی و کمآبی میباشد. برگهای آن از تعداد زیادی برگچه های ریز تشکیل شده است. در اواخر زمستان این گونه گلهای زرد زیادی را تولید میکند که بعد از مدتی تبدیل به نیامهای بلندی میشوند. این نیامها در فصل پاییز و زمستان ریزش کرده و باعث کثیف شدن زیر درختان میشود. گونه مذکور دارای رشد سریعی بوده و به این خاطر نیازمند خاکهای حاصلخیز میباشد. عمر درخت آکاسیا کوتاه بوده و به طور متوسط 30- 20 سال است. درختان بزرگ و پیر را بهتر است هر از چند گاهی هرس کرد. تا نور به قسمتهای درونی تاج برسد. چون شاخه های واقع در سایه از بین خواهند رفت. و هیچ وقت شاخه جدیدی در این قسمت تولید نخواهد شد. بنابراین هرس برای حذف این شاخه ها لازم است. گلهای درخت آکاسیا با عنوان میموزا در گل فروشیها ممکن است عرضه شود.
نمایش همه
ازدیاد درخت آکاسیا: از طریق بذر انجام میشود. پوشش بذرها با خواباندن در اسید سولفوریک غلیظ به مدت 2 ساعت و با ریختن آب جوش بر روی بذرها و نگهداری آن در آب ریخته شده به مدت 12 ساعت تا حد زیادی نرم میشود. قلعههای برگدار تیز در صورت تیمار با ppm8000IBA در شرایط مهافشانی ریشهدار میشوند.
سلیمان رضایی –
عالی
sajjad kh –
متشکرم از انرژی مثبتتون