توسکای قشلاقی مناسب مناطق مسکونی نیست

درختان توسکا به وفور در جنگل­های پست شمال، در حاشیه دریای خزر دیده می­شوند. این درختان بومی آسیای غربی، اروپا و شمال آفریقا هستند. در ایران دو گونه این درخت در جنگل­های شمال دیده می­شود: A.glutinosa که به توسکای قشلاقی معروف است و  A.subcordata که با نام توسکای ییلاقی خوانده می­شود. توسکای قشلاقی دارای برگ­های تخم­ مرغی شکل و شاتون­هایی است که قبل از برگ­ها در اوایل بهار بر روی شاخه­ها ظاهر می­شود.

نمایش همه

استند گل مدل مهگل

980,000

%19

790,000 تومان

مشاهده محصول

تخفیف ویژه استند گل مدل مه گل

در توسکای ییلاقی برگ­ها کشیده­تر و انتهای برگ پیکانی است. توسکا قشلاقی و ییلاقی درختیانی هستند که به نوع خاک حساسیت زیادی ندارند و می­توان آنها را در خاک­های با زهکشی پایین و مرطوب به راحتی کاشت. ریشه ­های این درختان با همکاری باکتری­های تثبیت کننده ازت، باعث دریافت و تثبیت ازت اتمسفری در خاک می­گردند. از این درختان می­توان در کنار رودخانه­ ها، نقاط مرطوب زمین برای حفظ پوشش طبیعی و جلوگیری از نابودی آنها در اثر طغیان آب رودخانه­ ها استفاده کرد. ریشه­ ها سطحی و به راحتی در خاک گسترش می­یابد و ممکن است به تأسیسات زیرزمینی نزدیک آسیب برساند.

ازدیاد توسکای قشلاقی: توسط بذر انجام می­گیرد. بذرها برای جوانه­زنی نیازمند تیمار سرمایی سه ماهه در دمای حدود 4 درجه سانتیگراد هستند. روش دیگر بذرکاری پاییزه است. بذرها بهتر است زمانی جمع شوند که میوه­ها در حال تغییر رنگ از سبز به قهوه­ای هستند. نشانه­هایی وجود دارد که بذرهای تازه و خشک نشده بدون تیمار سرمایی جوانه می­زنند. قلمه­های نرم با اکسین ppm3000 ریشه­دار می­شوند.