درختچه پر مناسب حاشیه محل های عبور

درختچه پر از درختچه­ های بومی ایران می­باشد که در جنگل­های ارسباران نیز وجود دارد. رشد طبیعی گیاه به صورت چند تنه­ای است که می­ توان آن را به صورت تک تنه نیز پرورش داد. برگ­ها گرد به رنگ سبز آبی هستند. اما ارقام دارای برگ­های ارغوانی بیشتر در چشم­ اندازها و مناظر استفاده می­شوند. رقم Purpureus فصل رشد را با برگ­های ارغوانی آغاز می­کند، اما سپس در تابستان به رنگ سبز درمی ­آیند. ارقام Royal purple و Velvet cloak به رنگ ارغوانی تا قرمز آتشین درمی­ آیند. گل­های پفی و پر مانند این گیاه به تعداد فراوان و مجتمع در اواسط تابستان ظاهر می­شوند و نام گیاه را تداعی می­کنند. گیاه را می­توان به فرم درخت یا درختچه هرس کرد. از این درختچه می­توان به صورت تک کاشت و یا کاشت گروهی در حاشیه محل­های عبور استفاده کرد. خاک این گیاه باید زهکشی کامل داشته باشد و از آبیاری زیاد آن بهتر است پرهیز شود چون ممکن است باعث پوسیگی ریشه­ ها گردد. در خاک­های فقیر و خشک نیز می­تواند رشد کند.

ازدیاد درختچه پر: تکثیر از طریق بذر پیشنهاد نمی­شود چون تعداد زیادی از گیاهان تولیدی نر خواهند بود. قلمه­ های علفی تهیه شده در اواخر بهار پس از تیمار با اکسین IBA در شرایط مه افشانی ریشه­دار می­شوند.